Op zaterdag 11 juli vertrokken Eveline en ik richting Noord-Frankrijk naar Lac Desire. Bij aankomst viel mijn mond open van verbazing…ik ben al in Frankrijk bij vele wateren geweest maar zoiets heb ik nog eerder meegemaakt. Lac Desire is wat je noemt een Karpervakantie in de breedste zin van het woord! De eigenaars Andy en Mary Stevens zijn geweldige gastheer/vrouw. Aan alles is gedacht op Lac Desire.Het is mogelijk om ontbijt, lunch en avondeten tegen hele schappelijke prijzen te bestellen. Voer, partikels, boilies, voerboten en visspullen zijn ook verkrijgbaar. En niet in de laatste plaats de karpers! Daar kwamen we immers voor!
Het meer loopt in een hoefvorm en de 12 visstekken zijn naast elkaar gemaakt zodat je elkaar nooit in de weg kunt zitten! Het meer laat maximaal 10 vissers toe. En zoals je zult begrijpen leren de vissers elkaar vrij snel kennen tijdens de etentjes…en komen de vangstrapporten van elkaar snel boven tafel. Ik zat deze sessie op stek 1. Ik besloot om (ja , hoe kan het ook anders…) onder de bomen mijn Powercatcher uit te varen. Op de diepte van 1.5 meter dropte ik mijn aas en ging zitten voor de storm. De camera’s voor opnames van de nieuwe DVD `Betaalwater in Frankrijk` stonden in de aanslag …nu de vissen nog. Omstreeks 06.30 uur kreeg ik de eerste aanbeet van de totaal 15 aanbeten (13 karpers en één steur gevangen)…een sterke spiegel van 24 pond bezocht mijn onthakingsmat. De sessie verliep voorspoedig en vele mooie spiegels en schubs kwamen stuk voor stuk in beeld voor de DVD. Ook de nachtopnames werden spectaculair in beeld gebracht! Ik verteld Andy dat ik veel materiaal had voor de DVD maar dat een veertiger weleens de slagroom op de cake zou kunnen zijn…De volgende ochtend kreeg ik 2 piepen en zag mijn lijn naar links en naar rechts gaan. In mijn optiek schudde de karper zijn kop links en rechts om door middel van het gewicht van het lood zichzelf te bevrijden. Ik twijfelde geen moment en sloeg aan. Een enorme krachtexplosie verraadde dat het om een mooie schub zou kunnen gaan…Na een boeiend gevecht te hebben geleverd met deze krachtpatser woog ik de vis op 21,5 kg (47,5 lbs, de engelse rekenen altijd in lbs in plaats van ponden en kilo’s). Dit betekende een nieuw meerrecord! Mijn zevende in totaal alweer! Andy Stevens zag de vis en herkende de vis van een jaar geleden die hij er had uitgezet op 50,5 lbs. Dit was de eerste keer dat hij gevangen werd. Een extra leuke bijkomstigheid is dan dat je de vis zelf een naam mag geven….Nadat vele namen de revue hadden gepasseerd besloot ik dat de naam `The Gladiator` de vis het meeste recht aandeed!
