Vaumigny 2013

Nou,nou,nou en nog eens nou! Wat een start van het nieuwe karperseizoen hebben we gehad. We besloten (gezien de extreme kou) op het laatste moment toch te gaan vissen (traditiegetrouw) op Vaumigny. Gewoon even een korte sessie van twee dagen…om te proeven voor de rest van het seizoen. Bij aankomst ging mijn hart weer open bij het zien van dit geweldige water…16 hectare helemaal voor onszelf. Peter ging op de bekende hotspot liggen en binnen een kwartiertje lag de eerste schub al op de mat. Een mooi begin. De avond viel….om 21.00 uur besloten we onze slaapzakken op te zoeken. Om 22.00 uur kreeg Peter zijn volgende run. Een mooie 38 ponds spiegel kwam onder de bomen vandaan. Omstreeeks 01.00 uur kreeg ik een run vanuit het midden….een werkelijk schitterende 44 ponds spiegel belande in het stijf bevroren schepnet! Deze nacht zal er niet geslapen worden….om 02.00 uur kreeg Peter weer een fluiter (en het werd alsmaar kouder) en ditmaal een mooie 32 ponder. Omstreeks 03.30 kreeg ik weer een run en een spiegel van 26 pond kwam binnen…de kou werd steeds maar erger…een paar fluiters hielden ons tot 06.00 uur flink bezig. Ik besloot om mijn hengels eruit te laten…dit werd te gek. De volgende dag om 10.15 werden de hengels weer neergelegd op de juiste plekken. Een enorme run op mijn middelste hengel  die in het midden lag ging voor veel spectakel zorgen. De stoomboot had zijn koers gezet….het eerste half uur hadden we helemaal niks in te brengen. De steur zwom gewoon daar waar hij naar toe wilde….het werd echt link toen de steur besloot zijn koers richting de bomen te zetten. Peter bedacht zich geen moment en sprong op een boven het water uitstekende steen om zodoende de hoek te maken om de steur weg te krijgen van de bomen. Ik bedacht mij geen moment en gaf de hengel direct door aan Peter zodat we het gevecht aan konden blijven gaan. We hadden geen boot dus de steur moest naar de kant toe komen…hoe dan ook! Deze wilden we niet verspelen. Toen de steur gedraaid was en weer voor ons zwom nam ik de hengel weer over en kon Peter weer veilig op de kant springen. Op het moment dat we de steur voor het eerst zagen (om en nabij de twee meter!),…hadden we zoiets van “Houston we have a problem”…Hoe gingen we deze steur in Godsnaam op de kant krijgen. We besloten om de Armo sling in het water te leggen daar de steur overheen te laten zwemmen en vervolgens met twee man sterk de steur naar boven te liften. Wonder boven wonder lukte dit ons en de verbazing op onze gezichten spraken boekdelen. Hoe hebben we ooit dit monster op de kant kunnen krijgen. Het nieuwe Franse steurrecord was weer een feit. Nadat ik vijf jaar geleden een 80 ponds diamantsteur had gevangen lag er nu een 108 ponds steur op de kant! Snel foto’s gemaakt en de steur weer teruggezet daar waar hij hoort. Niet veel later (!) ging mijn andere hengel af (ook vanuit het midden)….Boem dat was het  oude meerrecord …de schitterende diamantsteur die nu  88 pond woog! Deze steur was zowaar nog sterker dan de 108 ponder! Teamwerk is op zo’n moment het belangrijkste wat er is. Dit soort vissen kun je nooit in je eentje vangen. Je moet op elkaar kunnen vertrouwen om op de juiste momenten de juiste beslissingen te kunnen maken. Ook deze steur kwam binnen op 0.33mm en een longshank van haakmaatje 6! Na al dit geweld te hebben gehad kwamen ook nog enkele karpers langs. Een schitterende 51 ponder kwam in de ochtend nog aan de kant. Peter ving ook nog de zeer bekende en zeldzame zwarte steur “Obama”. Tussen de bedrijven door ving ik ook nog een meerval van zo’n 25 kg. Daar namen we al geen foto meer van. Niet echt mijn vis zo’n meerval. De sessie sloten we af met nog enkele karpers. Kortom…een geweldige sessie! Einde van het jaar vind daar ook weer mijn slot van het seizoen plaats!