Veel lezers zullen mij kennen van mijn dvd’s ‘Betaalwater in Frankrijk’. Ondanks dat ik nog steeds graag vis op betaalwateren, vind ik één ding altijd jammer hieraan en dat is dat je het bestand (recordvis en dergelijke) altijd van tevoren wel weet. Hierdoor mis je een stukje beleving bij een run. Hoe anders is dit als je op rivieren en kanalen vist….dan kun je namelijk alles verwachten! In dit artikel neem ik jullie mee naar een uitloper van de rivier de Yonne.
Ik had een sessie van een week gepland samen met mijn vriend/vismaat Ruud in de maand augustus. Een mooie uitloper van de Yonne was ons mikpunt. Na wat korte werkzaamheden bij aankomst (prepareren van een nog niet bestaande stek…) konden we ons plan de campagne opmaken. Elektriciteit en toiletvoorzieningen moesten we improviseren….hoe anders dan een betaalwater..;-). Enfin de accu’s waren thuis al vol geladen voor de voerboten (twee Powercatchers) en een accu voor de telefoons en tablet. We kunnen ons gaan richten op het vissen. Op zo’n groot water is naar mijn mening veel voeren noodzakelijk. Ik begon daarom met in de boot in te klimmen en voerde veel tijgernoten, hennep en uiteraard mijn favoriete Cell boilies van Mainline. Ik had een mooi stuk gevonden zo’n 110 meter uit de kant. De diepte was om en nabij de 4.20 meter. Ik kwam slechts kleine verschillen tegen. Wel hier en daar wiervelden onderwater. Ik besloot om in de vorm van een halve maan te gaan voeren. Verspreid over zo’n 100 meter. Hier konden mijn drie hengels wel een mooi gebied bestrijken. Ik zat recht tegenover een oude olietanker die er volgens mij al tientallen jaren ligt….Na gevoerd te hebben en mijn eigen vertrouwde Alex’s rig te hebben gemonteerd, gingen mijn snowmannetjes te water. Een 20mm cell boilie met een 10mm pineapple pop-up moesten het weer eens gaan waarmaken. En nu maar wachten op dat onverwachte…De eerste nacht ging geruisloos voorbij…in de ochtend een paar piepen die een brasem op de kant bracht…Na een knipoog naar Ruud toe en de woorden “blanken kan ik niet meer…”, be-aasde ik weer mijn rig en ging met vol vertrouwen verder. Ik dacht dat als de brasem het pakt, moet er ongetwijfeld ook een karper tussendoor komen…Mij derde ‘run’ tot aan mijn negende ‘run’ leverden alleen maar brasem op…wat een ellende. De voerboot steeds maar opnieuw uitvaren met 2 kg boiliekruim erbij, het voer ging hard….Tot aan de 10e run! Een volle fluiter om 8.30 uur! Mijn adrenaline schoot omhoog…..Karper …eindelijk. Ik schatte de karper groter in dan dat hij was….dat kwam vanwege de enorme wierkluit die hij meenam. Slechts een schub van 11 kg was het resultaat…Toch blij omdat de puzzel goed gelegd was. Voldaan ging ik verder. Wederom veelal brasems, achterelkaar door (ik zal eindigen boven de 40 brasems!)…Totdat….kaboem fluiter aanslaan…en gelijk weten dat je een grote karper eraan hebt.
Ik durfde het niet hardop te zeggen, want wellicht heeft deze ook een kluit wier opgedaan…toch voelde dit anders! Ik zei ook tegen Ruud: “Dit is echt een grote…ik voel een log gewicht….en als dit geen wier is dan praten we over een hele grote…” De karper kwam een meter over 30 uit de kant bovenwater…ik constateerde geen wier! Mijn hart zat in mijn keel want dit was echt groot! Toen de karper langszij kwam leek het wel een U-boot..want een gigantische graskarper is dit! Ruud schepte de vis en (wat meestal gebeurt als je een graskarper schept) de enorme explosie in het net die ik verwachtte bleef gelukkig uit. 
Optillen was geen optie voor Ruud alleen…Ik liep naar de onthaakkrib en verplaatste deze voor de kant. Stapte het water in om met z’n tweeën het gevaarte op te tillen. Het gewicht was niet normaal meer…zo zwaar heb ik ze nog niet getild…(en dat terwijl ik al meerdere 60+ karpers heb mogen vangen). Het onthaken was een fluitje van een cent…het had niet veel langer moeten duren. We keken beide naar het gevaarte vol ongeloof. Uiteraard moest de unster ons meer gaan vertellen over deze vis. Gelukkig had Ruud een digitale weger bij zich want mijn Ruben Heaton gaat maar tot 30 kg….De naald stopte (na aftrek wegzak uiteraard) 37,72 kg. Allemachtig…dat is dus 83,15 lbs! Het wereldrecord staat op 89,50 lbs…hoe dichtbij kun je geraken….? Oké, het is een nieuw Frans record, maar ik was liever net die wereldrecordgrens overgegaan! Het valt trouwens niet mee om een graskarper met dit gewicht op te tillen en dan voor je te houden.
Het gewicht is immers te verdeeld over de lengte (1.30m) en je kunt het zwaartepunt niet vinden om hem tegen je “aan te laten vallen…”.We besloten het water in te gaan en daar de laatste foto’s te maken. Na dit alles te hebben gedaan was het tijd om de graskarper weer terug te sturen het weide op. Wat een voldoening geeft dit! Kijk , en dit is nu de spanning van een rivier…je weet niet wat je kunt treffen. Elke run is gewoon een adrenaline kick. De brasems bleven ondertussen gewoon doorgaan als stoorzender. Veel werk, maar ik vond het niet zo heel erg omdat ik zeker wist dat ook de karper voorbij moest komen. De dag erna weer een fluiter op de dag (10.30 uur). Ditmaal een mooie 21 kg spiegel. Ik moet gelijk erbij zeggen dat de krachten van deze rivierkarpers veel intenser zijn dan die van een betaalwater, maar dat is logisch (zou Cruyff zeggen;-).
Alsof dit alles nog niet genoeg was…toen kwam ik in een akelige droom terecht. Run, aanslaan en direct door mijn infinityslip heen. Je hoeft geen Einstein te heetten om te concluderen dat dit meerval is. Snel mijn bootje in …oh oh oh…ik werd voortgetrokken richting de Yonne…kon er niets tegen inbrengen…kwam op een gegeven moment boven de meerval (na dik 45 minuten!)…ik vreesde al met vrezen . Hoe ga ik dit oplossen met een schepnet….:-( De boot is 2.30…de meerval liet zicht eindelijk zien…en moest concluderen.…”I need a bigger boat…!” De meerval was groter dan mijn boot en ging dik over de 100 kg heen. Wat nu? Met 0.35mm en een wide gape 4 begin je niet veel…ik was verliezer…dat wist ik wel…maar hoe dit netjes op te lossen? Na dik een uur dook het gevaarte weer naar beneden en toen schoot gelukkig de haak los…ik was van mijn probleem verlost alleen moest nu nog even 300 meter terug roeien met windje tegen en helemaal uitgeput (was 28 graden). Bij aankomst stelde Ruud een legendarische vraag….”En”?
Dagenlang heb ik nog spierpijn gehad maar wat heb ik genoten van deze sessie! In een week niet echt veel gevangen (1 schub, 1 spiegel en een “bijna wereldrecord” graskarper), maar het avontuur was er zeker niet minder om. Ik heb (buiten het voeren dan) nagenoeg op dezelfde manier gevist die ik ook hanteer op de betaalwateren, 103 gram inline lood, safe zone leader, 20 cm rig waarvan de laatste 5 cm gestript. Haakmaatje 4 (op betaalwater veelal maat 6). En wat ik altijd gebruik is PVA bomber met pellets en boiliekruim.
De Yonne heeft mijn hart gestolen en ik zal zeker bij deze uitloper vaker te vinden zijn. Het onverwachte maakt het mysterieus…En een ‘blank’ hier is toch anders dan op een betaalwater waar het bestand aardig in kaart is gebracht
Natuurlijk blijven de mooie betaalwatercomplexen ook voor mij nog steeds een goede en een uitdagende optie!
Alex van Voorst
